SSH – Sacred Social Hooker

Θέλει πραγματικό θάρρος για να μπορέσουμε να οργανώσουμε το χάος μέσα μας δίχως κάποια ορατά σημεία κόπωσης σκληρότητας ωμότητας αδιαφορίας επίθεσης ειρωνείας.

Η παραμέληση της ικανοποίησης των αναγκών των άλλων και η προσκόλληση μόνο στα προσωπικά μας ενδιαφέροντα είναι χαρακτηριστικό του καλού φαντάρου όχι όμως του καλού εραστή.

Ο εαυτός δεν βρίσκεται σε κάποιο μέρος.

H εξήγηση των εξελικτικών βιολόγων για την αντανακλαστική προτίμηση στο κόκκινο χρώμα, που έχουν τα θηλυκά Homo SS (sapiens sapiens) δεν μου αρκεί.

Όταν δηλαδή οι γυναίκες σκέφτονται ”κόκκινο”, το μυαλό τους πάει στο χρώμα των ώριμων φρούτων και στην υγιή επιδερμίδα; …εκτός και αν το αίμα ή το μίσος και η σεξουαλική ενέδρα ισοδυναμούν με το Μυστικό της Ζωής.

Ένας τρόπος να δούμε την ερωτική επιθυμία είναι ως μια ”αρχή” για την αναμενόμενη σεξουαλική παράσταση.

Αν όμως θεωρήσουμε την ερωτική επιθυμία ως θέληση ή προσδοκία, τότε μπορούμε να την δούμε ως θέληση ή προσδοκία για ένα ”τέλος” του ίδιου της του εαυτού.

Μην έχοντας το υπόβαθρο της γνώσης των αρχαίων μυστών, στην πρακτική του εφαρμογή το μετανεωτερικό δόγμα κατέληξε να εξοντώσει κι αυτό το ίδιο το πολύπαθο νεωτερικό φροϋδικό εγώ, καταλήγοντας έτσι ο σύγχρονος άνθρωπος διασπασμένος, νωθρός, καταθλιπτικός και πνευματικά κηφήνας.

Στις μετανεωτερικές μέρες μας, αρχές του 21ου αιώνα επιχειρείται μια μεσαιωνικού τύπου ανάσυρση της συλλογικότητας στο κοινωνικό προσκήνιο (Facebook, δίκτυα κοινωνικής οργάνωσης και περιβαλλοντικής προστασίας, αμύθητης αξίας χολιγουντιανές παραγωγές τύπου Avatar, Πως ήταν η ζωή στις 24 Ιουλίου κλπ). Η συλλογικότητα πουλιέται πλέον ως προϊόν, είναι μια συνιστώσα του ύστερου καπιταλισμού που σιγά σιγά αναδύεται ως η σύγχρονη θεολογία. Η ορθολογική οργάνωση της εργασίας και των οικονομικών αγαθών συνδέεται στενά με τους Προτεστάντες και όχι τόσο με τους Καθολικούς. Ο σύγχρονος άνθρωπος καταφεύγει στην συλλογικότητα, όχι γιατί αναγνωρίζει σε αυτήν μια ανώτερη τάξη ή υπόδειγμα τρόπου ύπαρξης, αλλά γιατί ακόμα πάσχει από το μεσαιωνικής προέλευσης αμείλικτο δίλλημα: ”εκλεκτός ή καταδικασμένος”.

Το πρόβλημα όλης της δυτικής κοινωνίας είναι η κεντρική – συλλογική απώλεια στόχου. To χρήμα ως ιδεολογία δεν αρκεί πια. Όπως και ο Χριστός, έχει χάσει την αξιοπιστία του. 2000 χρόνια είναι πολλά. Αν μη τι άλλο το κύριο επίτευγμα της Δύσης είναι η προστασία της δυνατότητας διαφυγής που μας περέχει από την συλλογικότητα. Εκεί που τα μπερδεύει είναι στην επιστροφή και αυτό γιατί ακόμα δεν έχει αποσαφηνίσει αν η ΚΑΤΑΝΥΞΗ είναι μια ιδιότητα του ακτιβιστή του εραστή του στρατιώτη ή… του Μύστη!